අදුරු වළා

රාත්‍රියට නුඹ යන තැන, සද ආවාට... නුඹ පසුපස සද එන බව, සිත සිතුවාට... සද කෙදිනකවත් පසුපස, කා නොගියාට... රන් තැටියකි පුන්සද, එහි සිටි හාවාට...

දගකාර සමනළිය;... පාලු සිත් උයන සරසන, පාට පිහාටු විහිදුවන, සියලු නෙත් ඇද බැද තබන, නමුදු ; කාටත් අසු නොවන... හැඩකාර සමනළිය;... ආසයි ලංව හිදින්න, නමුදු නොහැක මට පියඹන්න, කම් නැත මා මත සදා නොසිටියද, රොන් ගෙන යාමට හෝ පැමිණෙන්න...

සේපාලිකා මලකි ඇය, පමණ ඉක්මවා සුවද පතුරන, ඔහු නිදන කල ඇය පිපුණි, කිසිවක් නොදත් මම සිඹිමි... නැවත නැවතත්... සේපාලිකා මල්... තදින් දැනුණු බැව් ඇගේ, සුවද හලන බව හිතුමතේ, දැනී නොදැනී ඈ සිටි බැවින්, කලකිරුණි මට ඈ කෙරේ... නමුදු අත් නොහරිමි... මන්ද ;ඇබ්බැහි වූයෙමි... වරක් දෙවරක් නොව කීවේ, නොපිපෙන්න මා නොමැති වේලේ නමුදු පිපෙනවා සේපාලිකා මල්, කුලෑටි නැති සුවද පෙරමින්... තවත් අය අතරේ... මටත් හොර රහසේ...